Ένα από τα πιο κοινά λάθη που κάνουν δρομείς κατά τη διάρκεια των προπονήσεών τους είναι να τα «δίνουν όλα» ανεβάζοντας την ταχύτητά τους σε υψηλό επίπεδο κατά τη διάρκεια των συνεδριών τους.

 

Μελέτες έχουν δείξει ότι για να βελτιωθεί η ταχύτητα ενός δρομέα, αρκεί στις προπονήσεις του να «βάζει» το 60 με 75% της ταχύτητάς του σε ρυθμό 5 χιλιομέτρων. Αυτό μπορεί να διαφέρει σε αρκετούς δρομείς, αλλά ουσιαστικά σημαίνει πως εάν τρέχουμε με το 60 – 75% της ταχύτητας που θα είχαμε σε έναν αγώνα 5 χιλιομέτρων, θα εμφανίσουμε βελτίωση και δεν θα «καθυστερήσουμε» την διαδικασία.



Με λίγα λόγια, η επιστήμη έχει αποδείξει ότι ο βέλτιστος ρυθμός τρεξίματος για την αερόβια ανάπτυξη είναι μεταξύ 55 και 75% του ρυθμού ενός «5αριου», κάτι το οποίο μπορεί να φανεί αρκετά «αργό» για όσους δεν το έχουν συνηθίσει.

Δεν είναι ανάγκη να γνωρίζουμε με ακρίβεια το pace με το οποίο πρέπει να τρέξουμε, αρκεί να καταλάβουμε ότι πηγαίνουμε πιο αργά στην προπόνησή μας. Ένα καλό κόλπο για να ξέρουμε πως τρέχουμε αργά είναι να κλείσουμε το στόμα μας, και εάν μπορούμε να αναπνεύσουμε μόνο από τη μύτη, τότε έχουμε την επιθυμητή ταχύτητα.

Τι συμβαίνει όταν τρέχουμε αργά

Με το να τρέχουμε αργά, μπορούμε μακροπρόθεσμα να τρέξουμε πιο γρήγορα, βελτιώνοντας την ταχύτητά μας σταδιακά. Το αργό τρέξιμο ενισχύει επίσης περισσότερο το ανοσοποιητικό μας σύστημα περισσότερο από το γρήγορο τρέξιμο, ενώ παράλληλα είναι ιδανικό ως μία μέθοδος αποκατάστασης, από δυσκολότερες συνεδρίες.

 

Το τρέξιμο σε χαμηλό ρυθμό δεν πιέζει τα κόκκαλα, τους τένοντες, τις αρθρώσεις και τους μύες μας το ίδιο με το γρήγορο τρέξιμο και δεν χρειάζεται την δική του μέρα αποκατάστασης. Μας δίνει επίσης την δυνατότητα να είμαστε πιο «φρέσκοι» όταν έρχεται η ώρα να τρέξουμε πραγματικά γρήγορα και να κυνηγήσουμε έναν καλό χρόνο σε κάποιον αγώνα.