Ακόμα και σήμερα επικρατεί η άποψη ότι υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος τρεξίματος, ωστόσο, σύμφωνα με νέες έρευνες αυτό δεν ισχύει. Για την ακρίβεια, όπως αναφέρεται σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Sports Medicine, η αλλαγή του τρόπου τρεξίματος ή τα «πρότυπα» τρεξίματος δεν μπορούν να βοηθήσουν ένα δρομέα στην πρόληψη τραυματισμών ή να του δώσουν ώθηση στην ταχύτητα.

Γενικά επικρατεί η άποψη ότι το τρέξιμο από τα δάχτυλα προς τη φτέρνα μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή τραυματισμών, στη μείωση των πόνων στα γόνατα κτλ. Μάλιστα αρκετοί προπονητές και επαγγελματίες υγείας προτείνουν το συγκεκριμένο τρόπο τρεξίματος.

Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Sports Medicine με επικεφαλή τον ερευνητή τραυματισμών της La Trobe και φυσιοθεραπευτή, Δρ. Κρίστιαν Μπάρτον, έδειξε ότι το τρέξιμο που ξεκινά από τα δάχτυλα και καταλήγει στη φτέρνα δε μειώνει τον κίνδυνο τραυματισμού όπως επίσης δε βελτιώνει την απόδοση του αθλούμενου.

 

Όπως τόνισε ο δρ. Μπάρτον, «αναλύσαμε 53 μελέτες που εξέτασαν τον αντίκτυπο των μοτίβων του μπροστινού ποδιού, του πίσω ποδιού και του τραυματισμένου ποδιού στη λειτουργία της οικονομίας και στη βιομηχανική. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι δε γίνεται λιγότερο αποτελεσματικός κάποιος εάν δεν τρέχει από τα δάχτυλα προς τη φτέρνα, ενώ επίσης δε μειώνει τις πιθανότητες ενός τραυματισμού».

Ο δρ. Μπάρτον παραδέχτηκε ότι η αλλαγή του στιλ του τρεξίματος αλλάζει τα φορτία του σώματος, αλλά δεν τα εξαφανίζει. «Το τρέξιμο “toe-heel”, δηλαδή από τα δάχτυλα προς τη φτέρνα, μπορεί να βοηθήσει τραυματισμούς στο γόνατο, όπου τα φορτία μειώνονται. Ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς στα πόδια και τον αστράγαλο, όπου αυξάνονται τα φορτία», τονίζει χαρακτηριστικά.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Κέντρο Έρευνας για την Αθλητισμό και την Ιατρική Άσκησης La Trobe και τη Σχολή Ποδιατρικής του La Trobe.