Ο αθλητισμός (και ο πρωταθλητισμός) δεν είναι μόνο αριθμοί, ούτε αυτιστικό κυνήγι επιδόσεων και ρεκόρ. Είναι (κυρίως) και ανθρώπινες ιστορίες – ιστορίες πόνου, θυσίας, απογοητεύσεων και μεγαλείου. Είναι έμπνευση, είναι κίνητρο, είναι ώθηση, να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να πάμε κάποια βήματα πιο πέρα τόσο προσωπικά όσο και συλλογικά. Αυτό είναι που μένει στο τέλος περισσότερο από την όποια επίδοση, αυτά είναι που γράφουν ιστορία, αυτά είναι που ξεχωρίζουν τους πραγματικά μεγάλους από όλους τους υπόλοιπους.

 

Την προηγούμενη Κυριακή (20/03/2022), στους παγωμένους δρόμους της Αθήνας, ο Παναγιώτης Καραΐσκος στέφθηκε για τέταρτη συνεχομένη φορά Πρωταθλητής Ελλάδος στον Ημιμαραθώνιο. Το Νοέμβριο ήταν ο μεγάλος απόντας του ΑΜΑ, όταν νόσησε από covid μόλις λίγες μέρες πριν τον αγώνα. Κι όμως – παρά την ατυχία του (διένυε τότε μια εξαιρετική περίοδο, και ξέρουμε όλοι πόσο μπορεί να στοιχίσει σε έναν αθλητή μια τέτοια «διακοπή»), ο Παναγιώτης δεν το έβαλε κάτω, εστίασε στην αποκατάστασή του και στην επιστροφή στην ενεργό δράση, και μόλις επιβεβαίωσε εμφατικά την ορθότητα των επιλογών του.

Περισσότερο όμως κι από τη μεγάλη νίκη του, ο Παναγιώτης απέδειξε εαυτόν πραγματικό πρωταθλητή, όταν σε διαφημιστικό βίντεο, δημοσιοποίησε λίγες ημέρες μόλις πριν τον αγώνα την προσωπική του ιστορία. Αλλιώς – πώς ένα νέο παιδί βυθισμένο στις εξαρτήσεις, βρίσκει διέξοδο και σωτηρία στον αθλητισμό. Κάντε το λίγο δικό σας, για να καταλάβετε πόσο τεράστιο είναι αυτό που έκανε ο Παναγιώτης. Από τον κόσμο των ουσιών, πανελλήνιος πρωταθλητής. Δεν το χωράει εύκολα ο νους, όσες φορές κι αν το επαναλάβεις. Δεν έκρυψα ποτέ τη συμπάθειά μου προς τον Παναγιώτη, τον οποίο έχω αποκαλέσει πολλές φορές «αριστούχο» στα γραφόμενά μου, τόσο για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται (με ήθος κι υπομονή), όσο και για την ικανότητά του να αφομοιώνει καινούρια πράγματα. Κι ωστόσο, παρακολουθώντας την «εξομολόγησή» του, η εκτίμησή μου μετατρέπεται πλέον σε βαθύ σεβασμό.

 

Είναι πολύ εύκολο ένας νέος άνθρωπος να παρασυρθεί σε αδιέξοδα μονοπάτια. Μην βιαζόμαστε να κρίνουμε αφ έδρας – η πορεία μας στον κόσμο έχει πολλές κακοτοπιές, και τα στραβοπατήματα παραμονεύουν. Το έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει, και να καταστρέφονται ζωές που θα είχαν πολλά υπέροχα να προσφέρουν. Ο Παναγιώτης έδειξε ότι υπάρχει τρόπος να νικηθούν οι δαίμονες. Ο αθλητισμός του έδωσε μια διέξοδο. Άλλαξε τις σκέψεις του, άλλαξε τις πράξεις του, πήρε τον έλεγχο της ζωής του στα χέρια του, καθάρισε τη γάγγραινα, βγήκε από το σκοτάδι. Το ότι είχε το θάρρος να το επικοινωνήσει, είναι η χείρα βοηθείας προς όλους τους ανθρώπους εκεί έξω που παλεύουν με τα ίδια τέρατα. Γίνεται, εγώ το έκανα, όλοι μπορούν, φαίνεται να λέει ο Παναγιώτης. Και στέφεται έτσι εσαεί πρωταθλητής στις καρδιές μας. Εύγε Παναγιώτη.

Με τιμή, Στέφανος Αντωνάκης

22/03/2022, Ηράκλειο Κρήτης